De laatste nieuwtjes

Badaaye!

Zaterdag hadden we blijkbaar iets verkeerds gedronken of gegeten in Irente Farm wantzaterdagnacht werd Thaïs ziek en al snel volgden Maaike, Gielle en Julie. We gaven onze lichamen de nodige rust gedurende twee dagen en kropen heel vroeg in onze bedjes. Dinsdag voelden Julie en Maaike zich fit genoeg om een daguitstap te maken naar de MkuziWaterfalls. De wandeling was gelukkig niet zo zwaar en na 2u wandelen bereikten Julie en Maaike de watervallen. De watervallen op zich waren niet zo spectaculair in vergelijking met eerder bezochte watervallen zoals Udzungwa. De natuur daarentegen was wel de moeite waard, al gauw waren de 2 dagen waar we ziek in bed lagen, vergeten.Thaïs en Gielle lasten nog een extra dagje rust in, zodat ze er woensdag volledig bovenop zouden zijn.

Woensdagochtend liep de wekker heel vroeg af om te vertrekken richting Moshi. Gielle werd die ochtend verrast aan het ontbijt met slingers, bloemen, lekker eten en veel leuke cadeautjes aangezien het haar verjaardag was (waarvoor dank lieve meiden!). Een halfuurtje later zaten we op de bus richting Moshi. De busrit was behoorlijk hels, waardoor we na 7uren heel blij waren dat we toekwamen in de drukke stad Moshi. Een vriend van mister Hot Hot (onze gids in Pangani) stond ons op te wachten en bracht ons samen met Nina en Kristof (twee Duitste twintigers) naar het YMCA Youth Hostel. Daar bespraken we met William hoe onze plannen voor de komende dagen eruitzagen en welke uitstappen we wilden doen. ’s Avonds gingen we overheerlijke scampi’s inlooksaus eten in El Rancho. Donderdagochtend moesten we een halfuurtje wachten samen met onze gids William op Nina en Kristof. In deze tijd besloten we om onze safari vier dagen te laten duren en zowel Tarangire, Serengeti als Ngorongoro te doen. Toen we dit alles besproken hadden vertrokken we naar MaranguVillage,  een dorpje aan de voet van de Kilimanjaro. We maakten een wandeling tussen koffieplantages, bananenplantages, groene bomen, kabbelende beekjes en heel wat ander moois. Na enkele uren wandelen kwamen we toe aan de NdoroWaterfalls. Na een picknick aan deze watervallen wandelden we door richting het Chagga Live Museum. Chagga is een volk dat vroeger leefde aan de voet van de Kilimanjaro. Ze staan ook wel bekend als de Pygmeeën. We zagen er hoe ze vroeger leefden in hun hutjes samen met de koeien. Na een bezoek aan het museum klommen we verder omhoog naar een uitkijkpunt vanwaar je de Kilimanjaro in zijn volle glorie kan bewonderen. Jammergenoeg hadden we die dag geen geluk, aangezien de hemel volledig bewolkt was. Gelukkig bleven we nog enkele dagen in Moshi, zodat we nog kans hadden om de Kilimanjaro te zien. We keerden riching YMCA in een overvolle daladala waar we allemaal op elkaar gepropt zaten, wat voor heel wat hilarische taferelen zorgde. ’s Avonds genoten we van een overheerlijk soepje en quiche gevolgd door een lekkere pizza of spaghetti in de Coffee Shop. Nadien dronken we een verfrissend pintje in het Leopard Hotel waar we gezellig wat keuvelden met Nina en Kristof. Vrijdag stond er opnieuw een daguitstap met William op het programma. Aangezien we ’s ochtends vroeg uit de veren waren, konden we genieten van een prachtig uitzicht op de indrukwekkende Kilimanjaro. We reden naar een Masaaidorp waar we traditionele kleren kregen om aan te doen. Nadien dansten en zongen de Masaaivrouwen voor ons. Het was een grappige ervaring. Nadien trokken we door naar de “hotsprings”. Deze hotsprings bleken helemaal niet zo hot te zijn, maar ze waren wel oogverblindend mooi. We genoten er van een namiddagje zwemmen, luieren en slingeren aan een touw boven het kristalheldere water. ’s Avonds gingen we opnieuw overheerlijk eten in de Coffeeshop. Kenny, Saidi en Sajary (drie vrienden uit Bagamoyo) waren ondertussen ook in Moshi. Ze hadden er die avond een optreden met hun groepje “VitalisMaembe& The Spirits”. We lieten ons door onze trouwe vriend Alfred (een schattige taxichauffeur) naar de plaats brengen waar hun optreden doorging. Dit bleek binnen de muren van een gevangenis te zijn. Het was een optreden voor alle bewakers en andere medewerkes van de gevangenis. We genoten er met volle teugen van dit kleine stukje Bagamoyo tijdens onze reis! Zaterdag regelden we alle laatste kleine details voor onze 4-daagse safari. Als dit alles gebeurd was, trokken we samen met William richting de UruWaterfalls. Hij beweerde dat het maar 10 minuutjes stappen was. Deze 10 minuten duurden wel heel erg lang, aangezien we na meer dan een uur stappen nog steeds geen waterval zagen. Gelukkig bracht een plaatselijke gids ons op het juiste spoor richting de watervallen. Een plotse, hevige regenbui maakte onze wandeltocht er niet gemakkelijker op. Overal moesten we ons evenwicht proberen te bewaren op de smalle, modderige, glibberige paadjes. Deze regenbui kon de pret niet bederven, want we genoten met volle teugen van de prachtige uitzichten en de ongerepte natuur. Jammergenoeg raakten we niet aan de voet van de waterval, aangezien de weg veel te glad was. We bewonderden de prachtige waterval dan maar van op een afstand. ’s Avonds genoten we opnieuw van een heerlijk etentje in ons vertrouwde restaurant de Coffeeshop. De rest van de avond vulden we met onze zak klaarmaken en Nina te verwelkomen die terug naar Moshi was gekeerd om mee te gaan met ons op safari.

Onze safari begon, zoals gewoonlijk in Afrika, met enkele minuten vertraging. We ontmoetten Isaac en Deco, onze persoonlijke kok en gids die ons de komende 4 dagen zouden vergezellen. Na het laden van onze supercoole jeep vertrokken we richting het eerste nationale park van de 3 die we wilden bezichtigen, namelijk Tarangire. Het was een heel eind rijden en we stopten onderweg voor onze lunchbox te eten die Isaac heel zorgvuldig had voorbereid. Tarangire overtrof al onze verwachtingen. We zagen vele tientallen olifanten van heel dichtbij. Onze hartjes klopten wat sneller toen deze impressionante dieren vlak voorbij onze open jeep wandelden en ze smolten toen we de baby olifantjes zagen. Tarangire was een prachtig stukje natuur vol Baobab bomen. Na een geslaagde gamedrive gingen we naar Haven Nature Tented Camp waar Nina ons al zat op te wachten. Zij zou ons de rest van de safari vervoegen. Het kamp was super. We sliepen per 2 in grote tenten met echte bedden in. Isaac had niet stilgezeten en verraste ons met popcorn en thee gevolgd door een heerlijke warme maaltijd. Die avond praatten we nog wat na aan de open haard.

De volgende ochtend zijn we doorgereden richting halte nummer 2, Serengeti National Park. Om er te geraken zijn we langs de Ngorongoro krater gereden die we 2 dagen later zouden bezoeken. We zijn gestopt aan een adembenemend viewpoint vanwaar we de hele krater en de zonsopgang in de achtergrond konden bewonderen. Het was een heel eind rijden naar Serengeti maar op de weg hebben we al een heleboel dieren gezien. Grote kuddes gnoes, impala’s en zebra’s waren overal te zien. We hadden niet genoeg ogen om naar alles te kijken. We waanden ons in de Lion King. In de namiddag reden we het park binnen en het stelde ons niet teleur. We zagen meteen de moeilijk te spotten cheeta’s die een gazelle hadden gevangen. Koning Simba lag vlak naast de weg te zonnen en poseerde gewillig voor de foto. Na het afzetten van Isaac en onze spullen op de campsite trokken we voor een 2^de keer het park in (weliswaar na sluitingstijd). Deco zijn allesziende ogen zagen al snel een luipaard in een boom. Onze dag kon niet meer stuk. Toen we terug op de campsite aankwamen, had Isaac onze tenten opgezet en verwende ons alweer met een heerlijke maaltijd. ’s Nachts hoorden we in de verte dieren brullen.

De volgende ochtend begon voor zonsopgang. We maakten nog een gamedrive in Serengeti waarna weuitgebreid brunchten om nadien terug te rijden naar Ngorongoro waar we zouden overnachten bovenaan de krater. Op 2500 meter hoogte hadden deze ondertussen helemaal geacclimatiseerde Afrikaantjes het erg koud. We waren niet helemaal op ons gemak aangezien we niet alleen waren op de campsite. Tussen de tenten graasden namelijk enorme buffels. Een nachtelijk toiletbezoek bezorgde ons dus aardig wat angstzweet.

De laatste dag safari was zonder twijfel de kers op de taart. Binnenin de krater was het fantastisch mooi en er waren ongelooflijk veel dieren. Na een halfuur zagen we een met uitsterven bedreigde neushoorn. We zagen zeker 12 leeuwen waaronder ook een aantal welpjes. De leeuwen waren zeker niet schuw wat mooie foto’s opleverde (Discovery Channel style!). Het was een fantastische ervaring die ons nog heel lang zal bijblijven. ’s Middags was het tijd om onze lange rit naar Moshi in te zetten. Tijdens een korte plaspauze werd onze auto overvallen door een grote baviaan die onze doos met pannenkoeken stal! Onze avond sloten we af met een warme douche en een lekker soepje in het vertrouwde YMCA hostel.

Vrijdag hebben we negen uur op de bus en twee uur in de taxi afgelegd om ons guesthouse in Bagamoyo te bereiken. Hiernaar hadden we echt verlangd. Het weerzien met het personeel was hartelijk. De komende dagen werden gespendeerd aan het zoeken van de laatste souvenirtjes voor het thuisfront, het werken aan supervisieverslagen voor school en afscheid nemen van onze stageplaatsen en onze vrienden. Helaas waren Kenny, Saidi en Sajary nog op tournee met hun band. We zullen hen, dit prachtige land, dit artistieke dorp, deze rijke cultuur, dit zalige weer, de ontzettend lieve mensen en elkaars super fijne gezelschap ontzettend missen. Bedankt om onze blog te volgen en tot heel snel voor uitgebreide verhalen.

Wistjedatjes…
- De Kilimanjaro de hoogste vrijstaande berg ter wereld is.
- De Kilimanjaro de hoogste berg van Afrika is.
- We normaalgezien altijd allemaal een regenjas of poncho bij ons hebben.
- Enkel Julie haar poncho bijhad tijdens de enigste hevige regenbui op onze reis.
- We in totaal 45u op de bus hebben doorgebracht om ons te verplaatsen van de ene plaats naar de andere gedurende onze reis.
- We meerdere windhozen zagen in Moshi.
- We al heel wat vrouwen met baarden hebben ontmoet in Tanzania.
- De mensen die rechtstaan in de bus zich bukken wanneer men voorbij een politiepatrouille rijdt, terwijl de politie hen wel van mijlenver kan zien zitten.
- Onze hotels altijd vlak naast een moskee lagen waardoor we ’s nachts keer op keer wakker werden van de imam.
- We in Bagamoyo altijd in slaap vallen met muziek die ergens speelt in het dorp.
- Onze lievelingstaxichauffeur Alfred “happy birthday” zong voor Gielle haar verjaardag.
- We bij elke uitstap op onze reis opnieuw zeiden dat dit het mooiste was dat we ooit gezien of gedaan hadden in ons leven.
- Tanzania ontelbaar veel verschillende soorten landschappen heeft, gaande van tropische palmboomstranden over tropische junglebossen tot uitgestrekte droge steppe.
- De naam Ngorongoro komt van het geluid dat de Masaaikoeien hun bellen maken.
- We ontzettend verwend zijn op onze safari door onze kok Isaac.
- Serengeti het Masaaiwoord is voor ‘eindeloze vlakte’.
- De parkrangers van Serengeti voetballen, terwijl er een kilometer verderop luipaarden, leeuwen en olifanten rondlopen.
- Men pek maakt voor de banen in grote tonnen langs de kant van de baan.
- Men hier ook verkeersputten heeft in plaats van verkeerdrempels.
- We 40u in de jeep doorbrachten op onze 4-dagen-durende safari.
- We volgende dieren zagen op onze safari: waterbok, giraf, stokstaartje, everzwijn, maraboustork, struisvogel, olifant, impala, kameel, buffel, zebra, koe, geit, aap, hyena, leeuw, cheeta, gazelle, jackal, vos, luipaard, dikdik, neushoorn, duizend verschillende soorten vogels en de grootste arend en gier ter wereld.
- Je volgens de lokale bevolking niet dronken kan worden van sterke drank die koud staat, daarom drinken zij geen sterke drank die uit de frigo komt.
- We helemaal niet meer bruin zijn door twee weken door te brengen in het koudere Noorden van Tanzania.
- We soms een klein beetje overdreven hebben in onze wistjedatjes…
- We stiekem verlangen om iedereen van het thuisfront opnieuw te kunnen knuffelen.
- We hier vier onvergetelijke maanden beleefd hebben.
- Bagamoyo letterlijk betekent ‘lay down yourheart’.
- We hier alle vier een stukje van ons hart gaan achterlaten in Bagamoyo…

Eerste helft trip

Mambo vp!

Donderdagavond gingen we nog maar eens naar het strand met onze vrienden. Na een avondje genieten van de prachtige sterren, het gezellig samenzijn en lachen, kropen we veel te laat in ons bedje. Vrijdagochtend zaten we allevier met kleine oogjes aan de ontbijttafel om naar onze allerlaatste stagedag te vertrekken. Julie en Gielle gingen met de oudste kindjes van AMAP naar het strand. Toen er een helse  regenbui losbarstte, besloten we om met zijn allen ons te verwarmen door spelletjes te spelen in de warme Indische Oceaan. Nadien genoten de kindjes van een leuk feestje met muziek, snoepjes en koekjes. Het werd een dag om nooit meer te vergeten. Nadien namen we afscheid voor 3 weken van onze vrienden uit Bagamoyo en gingen we met de daladala naar Dar-Es-Salaam waar we onze eerste nacht gingen doorbrengen. We installeerden ons in het YWCA hostel en gingen nadien genieten van een heerlijk etentje in the Holiday Inn.

Zaterdagochtend liep de wekker vroeg af, aangezien we die dag in Pangani wilden geraken. We namen een taxi naar Ubungo Busstation, waar we onmiddellijk op een bus zaten die ons naar Tanga bracht. Na 7 uren op de bus kwamen we toe in het busstation van Tanga. Om deze plaats met 3 woorden te omschrijven: een ware heksenketel. Een klein uurtje later zaten we gelukkig al op onze volgende bus die ons op 3 uur tijd naar Pangani bracht. We genoten van de prachtige uitzichten langs de weg: bananenplantages, sisalplantages… Eenmaal toegekomen in Pangani voelden we ons onmiddellijk thuis in dit rustige dorpje. Alle mensen waren ongelofelijk vriendelijk en behulpzaam. Toen we ons aan het installeren waren in Safari Lodge kwam Emmanuel Petro, beter bekend als ”mister hot hot” zich voorstellen als gids in Pangani. We besloten dat we de volgende dag een fietstocht gingen doen doorheen Pangani onder begeleiding van hem. Zondag vertrokken we omstreeks 10uur met de fiets richting Matakani. We fietsten langs idyllische paadjes omgeven door prachtige mangroves, de Panganirivier en heel vriendelijke mensen die ons vrolijk begroeten. Eenmaal aangekomen in Matakani warden we achtervolgd door 30 uitbundig joelende kindjes. We zagen hoe een man kokosnoten vers van de boom haalde en we genoten van het heerlijk, verse kokosnootsap. Nadien toonde men ons hoe ze wijn maakten van kokosnootsap. Het dorp Matakani staat daardoor ook wel bekend als het ”dronkemansdorp”. Nadien fietsten we terug richting Pangani om enkele uurtjes te rusten op het strand en te genieten van de heerlijk, verfrissende Indische Oceaan. Nadien zetten we onze fietstocht verder langs de Pangani rivier. ’s Avonds genoten we van een overheerlijk etentje in seaside community center in gezelschap van een Nederlands-Italiaanse man Roberto die alleen aan het rondreizen is door Tanzania. Daar besloten we door de tips van Roberto en mister hothot onze planning van onze reis lichtjes aan te passen. We lasten enkele dagen extra in in Pangani en Lushoto, aangezien we op het einde op een georganiseerde twee-daagse-safari gaan naar Tarangire en Ngorongoro.

Maandagochtend waren we alweer vroeg uit de veren. We vertrokken samen met 2 lokale vissers op hun lokale vissersboot. Na een uurtje varen diep in de Indische Oceaan mochten we eindelijk beginnen vissen met zelfgemaakte vishengels. Na enkele keren proberen haalde Maaike de eerste vis binnen. Na een uurtje hadden we de smaak allemaal goed te pakken. Op een gegeven moment zagen we dat de ene visser heel hard aan zijn hengel aan het trekken was, we dachten op een gegeven moment zelf dat hij in het water ging vallen. Toen hij een kolossale vis van 25kg in de boot hees, waren we allemaal door het dolle heen. De vissers vertelden ons dat ze ongeveer 1 keer per week het geluk hebben om zo een grote vis te vangen met een hengel. Na een 6-tal uur vissen (en voor sommigen enkele uren zeeziek zijn), besloten we om huiswaarts te keren. Onderweg vingen de vissers nog 3 grote vissen die we ’s avonds op de bbq mochten leggen. Na een verfrissende douche keerden we terug richting strand om er samen met mister hot hot een geslaagde bbq met onze zelfgevangen vis te houden. Een bbq op het strand van de Indische Oceaan, met een heldere sterrenhemel, een bruisende zee op de achtergrond, een kampvuur en leuk gezelschap: alweer een avond om nooit te vergeten. Dinsdag lasten we een rustdagje in, aangezien we allemaal behoorlijk vermoeid waren van de laatste week in Bagamoyo en het reizen. We wasten onze kleren, maakten een stadswandeling en amuseerden ons kostelijk in de hoge golven van de Indische oceaan. Nadien waren we uitgenodigd op de thee bij mister hot hot thuis. We hadden allen nog nooit een kamer gezien die zo kitscherig aangekleed was. Het werd een leuk theebezoekje bij ons supervriendelijke gids. Nadien genoten we alweer van een overheerlijk etentje in het seaside community center. De chicken massala is daar ongetwijfeld de beste ter wereld! Woensdagochtend vertrokken we omstreeks 8uur met de fiets richting Ushungo, dit zijn stranden in het zuiden van Pangani, deze staan bekend als de mooiste stranden van Tanzania. Eerst namen we de ferry om de Panganirivier over te steken. Twintig kilometer, 1,5uur en enkele blauwe plekken van de hobbelige weg later kwamen we aan in Ushungo. We genoten van een dorstlessen drankje in The Tides en gingen nadien eten in The Beach Crab Resort. Nadien genoten we van een duik in de Indische Oceaan en van het prachtige uitzicht op de eindeloos witte zandstranden. In de namiddag keerden we huiswaarts en genoten we nog maar eens van het feeërieke landschap waar we door fietsten. We maakten er een gezellige laatste avond van in Pangani en nodigden mister hot hot uit voor een drankje bij ons.

Donderdagochtend liep de wekker af samen met het ochtendgloren. Gepakt en gezakt vertrokken we met een daladala die bijna uit elkaar viel richting Tanga. Na een helse rit kwamen we opnieuw toe in de heksenketel van Tanga. Daar stond ons gelukkig een vriend van mister hot hot op te wachten die ons veilig op een bus zette richting Lushoto. Na enkele uren rijden door landschappen die een streling voor het oog zijn, kwamen we toe in Lushoto. Dit is een bergdorpje op 1400 meter hoogte in de Usambara Moutains.  Men beschrijft deze plaats als het Zwitserland van Afrika. We installeerden ons in Karibuni Lodge, waar we talrijk veel aapjes in de bomen konden zien springen. Na een ijskoude douche met bergwater gingen we eten in Tumaini Hostel. We waren sterk onder de indruk van het Tumaini Hostel waardoor we besloten om maar 1 nacht te slapen in Karibuni Lodge en de dag erna naar Tumaini te verhuizen. Na een rusteloze, koude nacht verhuizden we vrijdagochtend naar Tumaini Hostel. Nadien vulden we onze uren met wassen, voor school werken en contact maken met het thuisfront. In de namiddag brachten we een bezoek aan de plaatselijke universiteit van de rechten, aangezien het die dag graduation party was. Als 4 blanke meisjes vielen we behoorlijk op, maar we waren blij dat we de president zagen. In de late namiddag brachten we een bezoek aan het stadje Lushoto zelf en genoten we van het overheerlijk, verse fruit: ananas, mango, sinaasappel… Na een etentje in Tumaini Hostel gingen we rustig iets drinken in een lokale bar in het dorp van Lushoto. Zaterdag vertrokken we vroeg in de ochtend samen met onze gids Ally richting Magamba Rainforest. We wandelden enkele uren door alweer feeëriek mooie landschappen. Na veel interessante weetjes die onze gids ons bijbracht kwamen we uiteindelijk op 1850 meter hoogte aan op de top van het Magamba Rainforest. We genoten er van een prachtig uitzicht over de omringende bergen. Nadien trokken we door naar Irente Farm, dit is een boerderij die gerund wordt door blanke mensen. Men maakt er roggebrood, kwark, verse kaas, yoghurt.. We genoten er van een lekker etentje om nadien door te wandelen naar Irente Viewpoint. Dit is een punt waar je de 1 kilometer lager liggende Masaai-steppe kan bewonderen. Alweer stonden we versteld van de prachtige, wijdse uitzichten. Na een rustpauze keerden we huiswaarts waar we genoten van een verkwikkende douche op onze verbrande armen en pijnlijke voetjes. Nadien gingen we eten in Lawns Hotel dat ook een heel erg leuke bar had. Het lijkt een beetje op een klein cafeetje uit Gent, aangezien er overal bierposters (zelfs een van het bierland Belgie) en bierglazen stonden uitgestald. Vandaag doen we het een dagje rustiger aan aangezien onze lichamen wat rust nodig hebben. Straks brengen we een bezoekje aan de colourfull market hier in het dorp. Morgen is het onze laatste dag in Lushoto waarbij we een uitstap maken naar de Mkuzi Waterfalls en nadien traditioneel gaan koken met onze gids Ally.

Wistjedatjes…

-         De stagebegeleider van Julie en Gielle (Saidi) denkt dat een beugel een heel erge ziekte van de tanden is.

-         Als 4 mzungus heel erg luid STOP roepen in een overvolle bus aangezien ze hun hotel zien waar ze gaan verblijven de bus ook onmiddellijk stopt, tot groot jolijt van de volledige bus.

-         Ze in Dar-Es-Salaam overal bedden verkopen langs de baan, maar het merendeel van de bevolking op een matras op de grond slaapt.

-         De elektriciteit elke dag wel eens uitvalt.

-         We kamelen gezien hebben tijdens de busrit van Dar-Es-Salaam naar tanga.

-         We een safaribiertje gedronken hebben in Safari Lodge terwijl we op safari (Swahiliaanse woord voor reis) zijn.

-         Varkensvlees illegaal is en dus niet op het menu staat maar onze gids het toch stiekem vroeg aan de ober.

-         We in Pangani moederziel op een 5-kilometer-lang-uitgestrekt strand lagen en er zich een volledige familie vlak naast ons komt installeren.

-         We bijna frontal gebotst zijn op een ander bootje tijdens het vissen, gelukkig hadden we de goed-oplettende Thais mee om ons te behoeden voor een zinkend bootje.

-         We onze ober in Pangani geleerd hebben hoe je een fles wijn moet opendoen.

-         We 40km gefietst hebben op slechte wegen en de fietsen bijna uit elkaar vielen.

-         We in Pangani niet konden slapen van de warmte.

-         We in Lushoto niet konden slapen van de koude.

-         Zelfs de stoerste kerels hier hand in hand lopen.

-         Men levende geiten vervoert op een mand achteraan op hun fiets gebonden.

-         We vaak 2uur moeten wachten op ons eten dat we besteld hebben.

-         Julie en Gielle dan de oren van Thais en Maaike hun lijf zagen, aangezien ze reuzehonger hebben.

-         Quasi alle Tanzaniaanse vrouwen de gewoonte hebben om hun voeten niet op te heffen en dus maar al sloffend door het leven gaan.

-         We een ellenlange lijst gemaakt hebben van het eten dat we missen en dat we willen eten eens we terug in Belgie zijn.

-         We momenteel al 22u op de bus gezeten hebben tijdens onze 3-weken-durende-reis.

-         We hier ontzettend veel Tanzaniaanse broers hebben, aangezien iedereen ”hey my sister” naar ons roept.

-         We met VOLLE teugen genieten van alle wonderbaarlijke dingen die we hier mogen beleven.

-         Het enkel regent als we op de bus zitten of een rustdag hebben.

-         We beseffen dat onze tijd om huiswaarts te keren begint te korten.

-         We na 3 maanden steeds meer en meer vier handen op 1 buik zijn!

Laatste weken stage

Mazima?

Vorige week woensdag kwamen we allen terug in ons vertrouwd stekje. Met onze ontspannen lichamen trokken we de volgende dag naar onze stage. De vrijdag gingen wesamen met de kinderen naar het strand. Het was snel weer weekend. Zaterdag werd ingevuld met het wassen van de kleren, afwassen en dergelijke. Thaïs toonde haar mama de hoogtepunten vanBagamoyoen kocht wat souvenirs. In de namiddag was er een voetbalwedstrijd met onze favoriete voetbalspeler van Bagamoyo, Daki. Na de eerste helft, bij het uitbreken van een opstand van de voetbalfans, liepen we met onze handen op onze hoofden naar een andere plaats op het voetbalveld. Er werd gegooid met flesjes en stenen. Maar met de nodige politiekorps werd dit in de hand gehouden. Uiteindelijk was er een gelijke stand tussen de twee voetbalteams, waardoor er penalty’s moesten gegeven worden. Deze zorgden ervoor dat het andere team (maar wel verdiend) de overwinning haalde. Uit vrees voor een andere opstand wachtten we niet meer op de bekeruitreiking, maar besloten we thuis aan het eten te beginnen. Er stond pasta met kaassaus op het menu. Hierna kwamen onze trouwe vrienden over de vloer. Na een gezellige avond gingen Gielle, Thaïs en Julie met Mufti en Daki mee naar hun ghetto. Daar bekeken ze samen een film. De volgende morgen werden Gielle en Julie verwacht op hun stage om samen met hun directeur het offerfeest te vieren. Ze maakten cake en kregen daar pilau (spicedrice) voorgeschoteld. De pilau was geslaagd, integenstelling tot onze cake. Deze had namelijk te lang in de oven gezeten. Nadien namen we allen afscheid van de moeder van Thaïs, waarna Gielle en Julie naar Sadaani National Park vertrokken, een safari op een rivier. Het was een schitterende dag, want de nijlpaarden waren in het gras aan het grazen. Dit gebeurt zelden, het was immers de eerste keer dat onze gids dit zag. Gelukkig hebben we foto’s en filmpjes kunnen maken. Verder zagen we ook krokodillen, apen en vele vogels. Maandag begon onze stageweek opnieuw. Woensdag gingen Gielle en Julie mee naar Jimmy’s school met Thaïs en Maaike. Ze konden hen echter niet de hele dag vervoegen, want in de namiddag kwamen in AMAP de ouders van de kinderen. Aangekomen in AMAP waren de ouders reeds aanwezig. Dit was echter twee uur te vroeg. Gelukkig hebben de Tanzanianen heel wat geduld en was de vergadering uiteindelijk zeer succesvol. Donderdag kwamen Maaike en Thaïs met Gielle en Julie mee naar AMAP. Vrijdag brak alweer de laatste dag van de week aan. Het was immens snel gegaan. Wanneer Gielle en Julie vrijdag met de kinderen aankwamen op het strand was de geur niet te houden en overal hingen er rode wormen in de bomen. Volgens ons lag er ergens een lijk (van een dier of misschien een mens) te rotten. Tegen de middag moesten we opnieuw klaarstaan voor een vergadering met de overige ouders van de kinderen. Gielle en Julie zijn zeer tevreden over de oudercontacten. De ouders (opvoeders) zijn begaan met hun kinderen en stonden open voor onze feedback. De avond werd gevierd met verse pizza, die we samen bakten. De volgende dag werd gevuld met huishoudelijke taken en in de namiddag begonnen we met het bakken van de pannenkoeken en cake. We hadden immers onze vrienden uitgenodigd. Na een luide, maar heel plezante avond in ons guesthouse trokken we naar de disco in het dorp. Ondanks de late uurtjes van de vorige nacht stonden we zondag samen vroeg op om wat te keuvelen over onze avond en ons voorlaatste weekend in Bagamoyo. De tijd is toch heel snel gegaan, we gaan het hier en onze vrienden missen. In de middag gingen we rode kip gaan eten in één van onze favoriete restaurants. Maandag brak onze laatste week stage aan. Deze week omvatte heel wat werk, maar ook heel emotionele momenten. De kinderen hebben onze harten veroverd en we danken de stageplaatsen voor de mooie ervaring die we er mochten opdoen. Vrijdag vertrekken we op onze trip voor drie weken. Onze haltes zullen de volgende zijn: Pangani, Lushoto, Moshi, Arusha, Lake Manjara en Ngorongoro. Nadien zijn we nog vijf dagen in onze geliefde stad en nemen dan afscheid om terug bij jullie te komen.

Wistjedatjes…
- De kapstokken in de winkels de brede contouren van de vrouwenpoepen accentueert.
- We meer en meer beginnen te beseffen dat onze tijd hier aan het korten is.
- We helemaal niet zo bruin zijn naast de zwarten hier.

- Gielle heel lekkere cake kan maken.

- Verse pizza met enkel tomaat, paprika en kaas enorm lekker is.

- We enorm uitkijken naar onze trip naar het noorden.

- Het vreemd is dat het elke vrijdagmorgen regent, waardoor we denken dat we niet naar het strand kunnen, mar uiteindelijk klaart het altijd op.

- Onze Maasai-nightwatch ons overal en altijd doet verschieten.

- We ons al een beetje kunnen redden met ons Swahili.

- We voor onze sinterklaas geen chocolade wensen, maar broccoli en rode kool.

- We een rijst en bananen verslaving hebben.

- Het opvallend is dat we enkel fruit en groenten kunnen kopen, die tijdens dit seizoen bloeien (in tegenstelling tot thuis).

- Een kindje in Jimmy’s school vindt dat Maaike haar haar op dat van een paard lijkt.

- Er hier heel veel albino’s zijn.

- We meer en meer verlangen naar beleg op de boterham.

Zanzibar

Habarigani?

Even een update over onze laatste twee weken in dit steeds zwoeler wordend land. In het begin van vorige week zijn Maaike en Thaïs een negental lagere scholen gaan bezoeken in het kader van hun stage-opdracht. In de gemeenschapsscholen zaten er vaak 120 kinderen in 1 klasje. Ze bezochten ook een Moslimschool waar ze zich van top tot teen moesten sluieren voor ze een kijkje mochten nemen in de klassen. Dit zorgde voor hilariteit bij de leerlingen en het schoolpersoneel. ’s Avonds genoten we van lekkere spaghetti met uit Nederland ingevoerde spaghettikruiden. ’s Avonds genoten we van verse scampi’s in looksaus.Op woensdag hadden we geen zin om in ons guesthouse te blijven dus besloten we iets te gaan drinken in de dichtstbijzijnde bar. We nodigden de Noorse meisjes uit om mee te gaan en werden iets later ook vervoegd door Dark en Kenny die ons weer een hoop Swahiliwoordjes aanleerden. Na een weekje stage was het vrijdagavond tijd om een stapje in de wereld te zetten. Mufti, Kenny en Dark namen ons mee naar het Millennium hotel waar we onze beentjes losgooiden op Bongo-flavour muziek. We stonden er weer van versteld hoelang Tanzanianen hetzelfde lijndansje kunnen volhouden.

Zaterdag stond er voor de sportieven onder ons (Gielle en Julie) een fietstocht op het programma terwijl Maaike en Thaïs heel hard aan hun bruine kleurtje aan het werken waren aan het zwembad. De fietstocht bracht  Julie en Gielle van Kaole tot hun stageplaats, tot de plaats waar doctor Livingstone gepasseerd is, tot een bezoekje aan Daki’splace… Die avond zijn we voor de verandering nog maar eens gaan eten in PoaPoa, dit keer in het gezelschap van Alex, een Duitse jongen die hier in MoyoMmoja verbleef. Aangezien hij ongeveer dezelfde stops heeft gemaakt op zijn rondreis waar wij binnenkort ook naartoe willen, werd het een interessante avond met boeiende verhalen en nuttige tips. Toen onze buikjes vol zaten, zijn we iets gaan drinken aan Bagapointi met Kenny. De volgende ochtend ging de wekker veel te vroeg en maakten Julie en Thaïs zich klaar om een mis bij te wonen in de MantepChurch. Het was best interessant om het eens te zien. In de namiddag hebben we een strandwandeling gemaakt en hebben we onszelf getrakteerd op een veel te duur (naar Tanzaniaanse normen) ijsje in Traveller’sLodge. Omdat Dark en Mufti de volgende dag zouden verhuizen, zijn we hun oude ghetto(zoals ze dit zelf noemen) nog een bezoekje gaan brengen. We spraken af om ’s avonds samen op het strand te gaan zitten. Het werd alweer een fijne avond met onze lieve vrienden.

Maaike is  maandagnacht opgestaan om Simon te gaan oppikken op de luchthaven. Hij had een heleboel lekkere dingen mee, een verrassingspakket van Eva en Naomi, (Bedankt! We kennen de CD al vanbuiten!) en duizenden IKEA-potloodjes voor Jimmy’s School. Die avond liet Maaike hem proeven van het lekkere eten van PoaPoa terwijl Gielle, Julie en Thaïs zichzelf verwenden met lekkere, zelfgemaakte tapa’s. Dinsdagavond stond er spaghetti op het menu waar Mufti, Kenny, Dark en Sadjel van hebben mogen meegenieten. Ze hadden zoiets nog nooit gegeten en wisten niet goed hoe ze er moesten aan beginnen. Na een overheerlijk maal was het weer tijd voor gitaargetokkel, tromgeroffel en gezang. Nog voor de zon goed en wel op was, zijn Maaike en Simon naar het prachtige Zanzibar vertrokken. Voor de achterblijvers ging het dagelijkse leven gewoon zijn gangetje. Na wat te hebben gewerkt voor school hebben we pannenkoeken gebakken maar we werden gestoord door de immigratiepolitie. De 2 Noorse meisjes waren in big trouble omdat ze hier werken maar geen vergunning hebben. Het werd een hevige discussie en na het betalen van maar liefst $600 ging de immigratiepolitie weg en moesten Cecilie en Karete geen nacht in de cel doorbrengen!Op donderdag bezochten Julie en Gielle de boerderij van Saidi. Ze waren erg onder de indruk van zijn groot stuk grond en de ananasplantage van MoyoMmoja. De dag werd afgesloten door met ons drietjes in bed te kijken naar een chick-flick.

Julie en Gielle vertrokken vrijdagavond richting Zanzibar. Thaïs bleef alleen achter, maar ze was in blijde verwachting doorde komst van haar mama. ’s Avonds kwamen Gielle en Julie in het donker toe in Kendwa Rocks. Dit is een hotel in Kendwa, een dorpje dat in het Noorden van het eiland ligt. Ookal was het donker, toch zagen we al dat het een aards paradijs was: een restaurant op het strand, bar vlak aan de zee, overheerlijke cocktails, prachtige sterren, gezellige huisjes en banda’s om in te slapen, bootjes op het strand die gebruikt werden als ligstoelen… Zaterdagochtend werden onze verwachtingen volledig ingelost. Toen we opstonden zagen we parelwitte stranden, een helderblauwe zee, prachtige bars langs het strand, bootjes op het water, palmbomen en nog zoveel meer. De zon wou in de voormiddag niet echt meewerken, waardoor we dachten dat het een goed idee was om ons niet in te smeren met zonnecrème. Toen de zon toch enkele minuutjes van achter de wolken kwam piepen, bleek dit een bijzonder slecht idee te zijn. We waren in een mum van tijd veranderd van lichtbruin tot vuurrood. Gelukkig bracht een namiddagje lezen in de schaduw beterschap waardoor we toch nog konden genieten van de zon die de komende dagen volop zou schijnen op Zanzibar. Tegen de vooravond huurden we een kajak en gingen we een tochtje maken op de Indische Oceaan. Daar was  het (om het nog maar eens in herhaling te vallen) alsof we in een sprookjeswereld terechtkwamen waar we doorheen allerlei idyllische postkaartjes kajakten. Met een bijna ondergaande zon aan onze zijde genoten wij volop van dit moment. ’s Avonds waren er meerdere optredens op het strand bij ons hotel. Zowel een Michael Jackson-imitator, een acrobatische dansgroep, een slangenbezweerder (inclusief slang) en een Tanzaniaanse dansgroep waren van de partij. Dit alles werd gevolgd door een feestje waar we eindelijk eens andere muziek hoorden dan de gebruikelijke Bongo-flavour. Zondagnamiddag stond er een paar uurtjes snorkelen op het programma. Jammergenoeg werkten onze duikbrillen niet goed mee, waardoor we op het einde meer genoten van het prachtige uitzicht op de boot dan van de vissen in het water. ’s Avonds werden Julie en Gielle herenigd met Thaïs en haar mama Isabelle in Stonetown. Daar gingen ze eten op de Forodhani-markt. Dit is een markt waar je kan rondwandelen en ondertussen van elk kraampje een andere lekkernij proeven. We aten onze buikjes rond in scampi’s, kreeft, red sniper, black sniper, cassave, sweetpotatoesand last but notleast haai (wat trouwens een echte aanrader is)!Maandagochtend brachten we opnieuw een bezoekje aan het Ford in Stonetown waar je allerlei souvenirs kan kopen. We probeerden onszelf te beheersen, maar kochten hier en daar wel nog een souvenirtje. Rond de middag gingen we naar Jambiani, dit is een dorpje in het Oosten van het eiland. Wanneer Julie en Gielle dachten dat Kendwa al hét paradijs op aard was, moesten ze dit beeld nu toch wel eventjes bijstellen. In tegenstelling tot de grote hotelketens, de strandbedjes, de restaurants, de talloze barretjes van Kendwa kwamen we hier aan in een oase van rust. Ons hotel Zanzest Beach Bungalows (wat een échte aanrader is!) stond moederziel alleen tussen de prachtige natuur en met een onovertreffelijk uitzicht op de prachtige, helderblauwe, Indische Oceaan. Hier is er zeker en vast geen sprake van massatoerisme, want op 1 Slovenisch koppel na waren wij de enigste gasten in het klein, charmant ‘hotelletje’ met het vriendelijkste personeel dat wij ooit tegenkwamen. Tijdens ons avondeten zagen we in de verte de laatste vissersbootjes terugkeren naar hun thuishaven. Dinsdagochtend gingen we na een overheerlijk ontbijt opnieuw snorkelen. Deze keer werden we opgepikt vlak aan ons hotel met een zeilbootje dat rechtstreeks uit de boekjes geplukt was. Na een halfuurtje varen mochten we het water in om te snorkelen. We zagen ontelbaar veel zeesterren, visjes, koraalriffen en andere mooie vissen. De stroming was heel erg hevig, waardoor we na een klein uurtje (en enkele kwallenbeten) besloten om terug in de boot te kruipen. We vaarden terug naar het vasteland waar we in de namiddag genoten van rustig een boekje te lezen, in de Oceaan te zwemmen, wandelingen te maken op de zandbanken en een uitstapje naar het dorpscentrum van Jambiani. ’s Avonds was er alweer eens een elektriciteitspanne waardoor we een hele poos moesten wachten op ons avondmaal. Nadien genoten we aan het kampvuur van een gezellig avondje sterrenkijken. Woensdagochtend stonden we op om 4u45, aangezien we de zonsopgang wouden zien. Omstreeks 5u begon het al klaar te worden, waardoor we de eerste vissersbootjes uit zagen varen. Om 6 voor 6 zagen we eindelijk een klein vuurrood stipje verschijnen aan de horizon, wat de zonsopgang aankondigde. Het komende kwartier konden we genieten van een prachtig natuurfenomeen. Onze laatste uren Zanzibar besteedden we aan het lezen in onze boek en ondertussen het volop genieten van het prachtige uitzicht. ’s Avonds namen we de ferry terug naar Dar-Es-Salaam. Aangezien er in Dar-Es-Salaam een heuse traffic jam was, besloten we om met een taxi naar huis te gaan in plaats van met de gebruikelijke daladala’s. We waren nog net op tijd om afscheid te nemen van Simon die na 10 dagen genieten terug naar het koude België ging. Eén ding staat vast: de afgelopen week was voor ons alle vier en ook voor onze twee bezoekers genieten!

Wistjedatjes…
- Het regenseizoen volgens ons nu ECHT gedaan is. Het is hier bakken en braden. ’s Middags in de zon is het ongeveer 50 graden.
- Alle Tanzanianen (en wij ondertussen ook al) de ‘Howyoudoin’-move van Joey uit Friends doen.
- We weer nieuwe huisdieren hebben: grote spinnen, grote motten, maden, gigantisch grote kever, kraaien…
- Onze Noorse huisgenoten al 2 slangen op hun stage gezien hebben, namelijk een cobra en een python.
- Een kleine pot Nutella na 2 dagen al op is.
- Martini (onze Masaai-nightwatch) echt zot is in zijn hoofd.
- Onze Tanzaniaanse vrienden niet wisten hoe ze moesten beginnen eten toen de spaghetti op tafel kwam.
- We hier aangevallen worden door dolgedraaide stieren, wilde honden… Maar gelukkig kunnen wij heel vlug lopen en heel luid gillen.
- We ons hier echt helemaal thuis voelen.
- Onze stage op zijn einde loopt en we het stagegebeuren enorm gaan missen.
- We heel blij zijn met de zalige cd van Eva en Naomi (dankjewel hiervoor!).
- We de cv al veel te veel afgespeeld hebben, waardoor hij al heel veel blijft haperen.
- Alle werknemers van MoyoMmoja uitbundig dansen op deze cd.
- Onze Tanzaniaanse vrienden met alles (zetels, hoofden, flesjes) muziek kunnen maken.
- Er heel veel muggen zijn door de hitte van de laatste weken.

Twee rustige weken in Bagamoyo

Shikamo,

Na een zalig maar vermoeiend weekend deed het pijn om de volgende ochtend om  06h30 op te staan en ons klaar te maken voor alweer een dagje stage. We zijn alle vier druk in de weer met het uitwerken van onze projecten. Op Jimmy’s School nemen Maaike en Thaïs het verouderde curriculum onder handen, helpen ze de zwakkere leerlingen hun klasgenootjes bij te benen en bereiden ze een ouderavond voor waarop de toekomst van de kinderen zal worden besproken. Hiervoor gaan ze volgende week op bezoek bij een aantal lagere scholen. Bij AMAP geven Julie en Gielle de zwakkere leerlingen bijles. Daarnaast testen zij ook het niveau van wiskunde, engels… van alle leerlingen. Vanaf volgende week beginnen we met het aanleren hoe de leerkrachten ons werk kunnen verderzetten als wij weg zijn. Ook betrekken we de ouders bij het proces door hen inlichting te geven over de schoolvorderingen van hun kinderen. Daarnaast vullen we ook voor elke leerling een blad in met alle belangrijke gegevens die we samen met de ouders overlopen. Zo zijn de stagedagen van ons vier altijd goed gevuld! Woensdag heeft Femke Maaike en Thaïs vergezeld naar Jimmy’s school en hebben ze de kinderen getrakteerd op een leuke les Lichamelijke Opvoeding. ’s Middags ontfermde Maaike zich om een ziek kindje dat jammer genoeg overgaf op haar. Donderdag kregen we het jammerlijke nieuws dat Robert-Jan een auto-ongeluk had gehad en dat hij daardoor niet meer in Bagamoyo zou geraken. Gelukkig kwam hij er heelhuids vanaf. Later die dag is het pakketje vol lekkernijen voor ons aangekomen (waarvoor duizend maal dank Robert en Ellie!). Diezelfde avond hadden we een date met onze lokale vrienden: Dark, Mufti en Kenny. Ze hebben voor ons een plaatselijk gerecht gemaakt: Ugali en Samaki, ofwel witte pap met gefrituurde vis. Het heeft een hele poos geduurd, maar het heeft ons gesmaakt. We sloten de avond af met gezellig luisteren naar de stemmen van Kenny en Saidi en hun gitaar. Vrijdagochtend zijn Annelies en Femke met de eerste dala dala naar het paradijselijke Zanzibar vertrokken om daar hun laatste dagen van hun Tanzaniaans avontuur door te brengen. ’s Avonds genoten we van zelfgemaakte lasagne die we deelden met de nieuwe Noorse gasten die hier 2 maand verblijven.

Aangezien we het de laatste tijd bijzonder druk hadden, besloten we om het een weekendje rustiger aan te doen. We hebben 2 luilekkerdagen ingelast en tijd gemaakt om te skypen met vrienden en geliefden, een boek te lezen, inkopen te doen, achterstallig schoolwerk in te halen en te wandelen op het strand op zoek naar het hotel met de beste cocktails.

Maaike ging maandag enkele baantjes zwemmen in het zwembad van Millenium, terwijl Thais, Julie en Gielle eindelijk eens een bezoekje brachten aan de Monday market, ook wel TopTop genaamd. Daarbij moet je je een voetbalveld vol met mensen voorstellen waar er overal doeken op de grond liggen met veel te veel schoenen, kleren, doeken en andere prullaria op. Naast enkele stoffen en een paar teenslippers kochten we niets, aangezien het kitchgehalte van al de dingen die ze verkochten net iets te hoog lag. Enkele mzungu’s (blanken) vallen natuurlijk op in een massa van bongo’s (negers), waardoor we weer van alle kanten aangeklampt en aangesproken werden. Maar dit zijn we ondertussen al gewoon. Dinsdag besloten we om te gaan lopen op het strand. We genoten er ontzettend van! ’s Avonds genoten we van de verhalen van Annelies, Femke, Charlotte en Sara die terug waren van Zanzibar. Woensdag namen we met een gezellig etentje in PoaPoa afscheid van hen, aangezien zij ‘s nachts terug naar huis vertrokken. Donderdagochtend werden we wakker en zagen we dat het regenseizoen zijn naam waarmaakte. Het regende zonder ophouden. We besloten om 2 bajajen te bellen die ons naar onze stageplaats konden brengen. De eerste bajaj zette Maaike en Thais veilig af aan hun stageplaats. De tweede bajaj kwam (zelfs na hem 3 keer op te bellen) jammer genoeg niet opdagen, waardoor Julie en Gielle noodgedwongen te voet naar hun stageplaats gingen. Onderweg werden ze ‘aangevallen’ door 3 straathonden, waardoor ze besloten om te vluchten in een overvolle klas van een school. Dit was tot groot jolijt van de leerkracht en leerlingen uit die klas. Uiteindelijk bleken er op onze eigen school nauwelijks leerlingen aanwezig te zijn, waardoor we allerlei administratieve taken in orde brachten voor ons project met de ouders en de leerkrachten.  ’s Avonds zaten we allevier samen met enkel reisgidsen en stippelden we onze route uit voor de 3 weken die we gaan reizen in onze laatste maand hier.

Zaterdagochtend gingen we samen met Carete en Cecilie (2 Noorse meisjes die ook in ons guesthouse verblijven tot midden december) naar de wood carving market in Dar-Es-Salaam te gaan. We kochten er veel souvenirs voor de achterblijvers thuis! Nadien gingen we eten aan de Shoprite waar er veel te veel voetbalsupporters naar een belangrijke voetbalmatch op de tv aan het kijken waren. Toen de voetbalploeg waarvoor men supporterde een goal scoorde, ging het ‘restaurant’ (inclusief alle obers) volledig uit zijn dak. We maakten van onze trip naar Dar-Es-Salaam gebruik om eventjes te stoppen in de Shoprite waar men veel Westerse producten verkoopt. De daladalarit naar huis was weer een belevenis. Eerst probeerde een man Cecilie te bestelen door geld uit haar handtas te graaien. Gelukkig had Gielle het gezien en begon ze voor de volledige daladala te roepen en trok ze het geld uit de handen van de ‘mwizi’ (dief). Het volgende uur en een half zaten we volledig op elkaar gepropt, aangezien men veel te veel mensen in de veel te kleine daladala gestampt had. ’s Avonds genoten we van de wijn die we gekocht hadden in Dar-Es-Salaam. Nadien gingen we samen met onze Tanzaniaanse vrienden, Carete, Cecilie en 3 vrienden van hen uit naar de discotheek van het oude Millenium-hotel. Het was de eerste keer in 2 maanden tijd dat we tussen de Tanzaniaanse liedjes door ook konden genieten van Westerse muziek. We dansten tot onze benen het niet meer aankonden. Zondag was een rustdag: bananenmilkshakes drinken, zonnen, boekje lezen en ’s avonds in het restaurant van het Livingstone Hotel gaan eten. Toen we toekwamen in het restaurant zagen we dat we de enigste gasten waren en dat we 5 obers ter onzer beschikking hadden. Het eten viel al bij al nog goed mee, maar het ijsje als dessert was volgens ons al 3 jaar overtijd waardoor we wijselijk besloten om dat maar te laten staan.

Wistjedatjes….

-   De natuur er al veel groener uit ziet dan enkele weken geleden door het regenseizoen.

-   Het regenseizoen zeker en vast nog niet voorbij is, zoals we 2 weken geleden dachten.

-   Het raar zal zijn om onze tanden niet meer met flessenwater te spoelen als we terug in België zijn.

-   We minimum 4 keer per week naar PoaPoa gaan om er een bananenmilkshake of mixed fruit juice te drinken.

-   We elke ochtend tijdens het ontbijt praten over wie er wie vannacht per ongelijk heeft geslagen of per ongelijk heeft wakkergemaakt door luidop te dromen tijdens een nachtmerrie.

-   Maaike en Julie midden in de nacht 5 minuten rechtop in hun bed hebben zitten zoeken achter een zebraslang die Julie zogezegd gezien had.

-   Onze malariapillen toch wel rare uitwerkingen hebben op onze dromen ’s nachts.

-   We de volgende dorpen/nationale parken gaan bezoeken tijdens onze 3 weken reizen: Pangani, Lushoto, Moshi (waar de Kilimanjaro is), Arusha, Lesoit (het Masaaidorp waar Paolo en Daniel wonen), Lake Manyara en Ngorongoro.

-   De Tanzanianen achter bijna elk Engels woord een ‘i’ zetten. Bv: singi a songi (sing a song). Loudi (louder). Bagi (bag).

-   We echt voor alles afbieden: fles water, appel, daladalarit, bajajrit, oorringen, kettingen, ananas, passievruchten etc.

-   Maaike ontzettend blij is dat Simon zondag toekomt!

Mikumi en Udzungwa

Shwari!

Vorige week vond het jaarlijks arts festival van de Tasuba Hogeschool plaats in Bagamoyo. Overdag hadden we er allemaal een soort “Gentse Feesten-gevoel”. Buien stonden er overal kraampjes waar je souvenirs en sieraden kon kopen. Binnen in het grote gebouw werden er ’s ochtends, in de namiddag en ’s avonds optredens gehouden. Deze optredens varieerden van dansvoorstellingen, vuurspuwen, acrobatische turnoptredens, popoptredens tot toneelvoorstellingen in het Swahili. Dinsdag om 17u trad Mufty (een vriend van ons) op, dus verzetten we onze dansles naar woensdag. We genoten van een popoptreden waarbij we Mufty luidkeels aanmoedigden. ’s Avonds was er een toneel in het Swahili dat blijkbaar ongelofelijk grappig was aan de reacties van het publiek te horen. Wijzelf vonden het iets minder interessant, aangezien we er niets van verstonden.Woensdag kwamen Annelies en Femke toe vanuit Kigoma. Zij komen ons voor 2 weken vergezellen in Bagamoyo, waarna zij op 12 oktober huiswaarts keren. We maakten een overheerlijke koude pasta met tonijn. ’s Avonds namen we afscheid van Chris en Annemie. Donderdaggavond genoten we van een gezellig etentje in PoaPoa, waarna we het festival nog eens opzochten. Deze keer was het de beurt aan Kenny (een andere vriend van ons) om met zijn groepje op te treden. Ookal liet het geluid de wensen over, toch genoten we van een spektakel met mooie muziek en leuk gedans. Julie, Thaïs en Gielle gingen nog op zoek naar een feestje toen het festival gedaan was, maar ze konden nergens muziek bespeuren. Daarom genoten ze van een avondje ‘vallende sterren spotten’ op het voetbalveld samen met Kenny, Daki en Mufty. Vrijdagavond gingen we alweer naar het festival. Thaïs, Julie en Gielle besloten nadien om met Mufty en Kenny mee te gaan naar Daki zijn huis om daar nog wat bij te praten. Daar werden we even met onze voeten op de grond gezet en beseften we in welke luxe wij allemaal leven. Het werd een heel gezellige en onvergetelijke avond. We waren allemaal onder de indruk van Kenny zijn mooie stem, waardoor we hem zaterdag uitnodigden om bij ons thuis wat liedjes te komen spelen met zijn gitaar. Hij bracht Daki en 2 andere vrienden mee en we maakten er met zijn allen een gezellige namiddag van. We genoten van de talrijke Swahili-liedjes die ze voor ons zongen. Nadien maakten we onze rugzak om de ochtend nadien te vertrekken op driedaagse naar Mikumi en Udzungwa.

Zondagochend liep de wekker veel te vroeg af om 5u. We vertrokken samen met White (de guesthousemanager van MoyoMmoja die safari’s begeleid) richingMikumi. Rond de middag kwamen we aan aan de ingang van het nationale park van Mikumi. We betraden het park samen met een gids. De zon stond mooi te stralen in een helderblauwe hemel. We zagen olifanten, krokodillen, giraffen, nijlpaarden, everzwijnen, impala’s, gnoe’s, zebra’s en last but notleast ook nog leeuwen. We hadden heel veel geluk, aangezien we 3 mannetjesleeuwen vanop 2 meter afstand konden bekijken. White was iets minder gerust toen de leeuwen opstonden en begonnen te brullen. Daarom sloten we vlug al onze ramen. Na een hele namiddag in het park rond te toeren hadden we alle dieren gezien die we wouden zien en reden we naar ons guesthouseImpalla Executive Inn. Na een verfrissende douche en etentje kropen we vroeg in ons bed. Zaterdagochtend vertrokken we richting Udzungwa. De twee uur durende rit naar de ingang van Udzungwawas een streling voor het oog. We reden langs groene bossen, bananenplantages, watervallen… Het was precies alsof we eventjes in een andere wereld terechtgekomen waren. We maakten een wandeling naar de Sanje watervallen. Eerst klommen we helemaal tot bovenaan de waterval waar we aan de bron stonden. Het was een heuse beklimming en de hitte maakte het er niet minder gemakkelijk op. Maar de beklimming was het zeker en vast waard, want van bovenaan de waterval konden we de volledige wijde omgeving aanschouwen. We konden kijken tot zover de horizon reikte. Het was alweer een “idyllisch postkaartmoment”. Nadien daalden we volledig af naar de basis van de waterval waar Julie en Gielle een duikje namen in het ongelofelijk koude bronwater. ’s Avonds sloten we onze twee geslaagde dagen af met een over-heer-lijk (en alle andere superlatieven die je maar kan bedenken mag je hier ook nog bijzetten) etentje in Tan-Swiss Lodge. Dinsdag keerden we met zijn allen terug naar Bagamoyo en kropen we alweer moe, maar voldaan in ons bed.

Wistjedatjes…

-          Wanneer men aan het werken is aan de baan in Tanzania men geen verkeerslichten gebruikt, maar wel mensen die een rode en groene vlag vasthebben om het verkeer te regelen.

-          Er krokodillenbomen bestaan.

-          We de wandeling van de Sanje watervallen op 3u deden in plaats van op 6u.

-          Men hier 130km/u rijdt terwijl er verkeersborden van maximum 30/u langs de baan staan.

-          Er in de stad Mikumi apen, zebra’s en impalla’s, over de weg lopen in plaats van honden en katten bij ons in Gent.

-          Het water van de Sanje-waterval drinkbaar is.

-          Onze swahilikennis al groter was dan aanvankelijk gedacht door onze kennis van de film de leeuwenkoning. Wantsimba is leeuw, rafiki is vriend en pumba is everzwijn.

-          We op de wandeling naar de Sanje-watervallen meer wisten dan onze gids.

-          We het de normaalste zaak van de wereld vinden om voorbij te rijden aan mango-, papaya-, kokosnoot- en bananenbomen.

-          We de leeuwen bijna konden aaien, aangezien we er zo dichtbij stonden.

-          Als we deze leeuwen echt geaaid hadden, we deze blog niet meer zouden kunnen schrijven.

-          Men hier verkeersborden heeft om te waarschuwen voor overlopende olifanten en giraffen.

-          Het korte regenseizoen precies al gedaan is, aangezien de zon hier elke dag volop schijnt en het alsmaar warmer wordt.